ภาวะม่านตาอักเสบ (Uveitis)

ภาวะม่านตาอักเสบ เป็นการอักเสบของของผนังชั้นกลางของลูกตา ส่งผลให้เนื้อเยื่อในภายในลูกตาทำงานได้น้อยลง จากการถูกทำลายโดยเซลล์เม็ดเลือดขาวและสารกระตุ้นการอักเสบ อาจส่งผลต่อการมองเห็นได้เป็นอย่างมาก สามารถทำให้สูญเสียการมองเห็นอย่างถาวรได้หากไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี

ดวงตาของคนเราจะมีลักษณะเป็นทรงกลมคล้ายลูกบอล ภายในประกอบด้วยอวัยวะต่างๆ เรียงกันเป็นชั้นๆ ทั้งหมดสามชั้น

1. โดยชั้นนอกสุด คือตาขาว (sclera) ทำหน้าที่คงรูปร่างของดวงตาและป้องกันสิ่งแปลกปลอมจากภายนอก
2. ชั้นกลาง คือเนื้อเยื่อยูเวีย (uvea) ประกอบด้วยเส้นเลือดมากมาย
3. และชั้นในจะประกอบไปด้วยน้ำและวุ้นตา (aqueous/vitreous) คอยหล่อเลี้ยงอวัยวะภายในของดวงตา เช่น เลนส์แก้วตา

 

ภาวะม่านตาอักเสบ หรือ ยูเวียอักเสบ (uveitis) เป็นคำรวมๆที่ใช้เรียกภาวะที่มีการอักเสบของเนื้อเยื่อชั้นกลางภายในลูกตา(uvea) ซึ่งประกอบไปด้วย

• ม่านตา (iris) อยู่ส่วนหน้าสุดของดวงตา เป็นส่วนที่ทำให้ตาของคนเรามีสี มีหน้าที่ควบคุมปริมาณแสงที่จะเข้าสู่ดวงตา โดยจะหดเวลาอยู่ในที่สว่างและขยายเวลาอยู่ในที่มืด
• เนื้อเยื่อซิลเลียรี่ (ciliary body) เป็นส่วนควบคุมการสร้างน้ำในตาและสัมพันธ์กับการปรับความคมชัดของการมองเห็นแต่ละระยะ (focusing)
• เนื้อเยื่อคอรอยด์ (choroid) เป็นเนื้อเยื่อส่วนหลังของดวงตาประกอบไปด้วยเส้นเลือดมากมาย ทำหน้าที่หล่อเลี้ยงเส้นประสาทและจอประสาทตา

เมื่อมีการอักเสบของเนื้อเยื่อยูเวียนี้จึงสามารถส่งผลต่อคุณภาพการมองเห็นได้เป็นอย่างมาก อาจนำไปสู่การสูญเสียการมองเห็นอย่างถาวรหากไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี

พบว่า 10-14% ของผู้ป่วยจะมีความรุนแรงของโรคมากจนทำให้สูญเสียการมองเห็นได้ ที่สำคัญโรคนี้ยังพบบ่อยในวัยทำงาน คืออายุระหว่าง 20-59 ปี จึงถือว่าเป็นภาวะมีความสำคัญต่อระบบสาธารณสุขโดยรวมของประเทศและของโลก

ผู้ป่วยโรคม่านตาอักเสบสามารถมีอาการนำและอาการแสดงได้หลายแบบขึ้นกับอวัยวะที่มีการอักเสบ เช่น

• ถ้ามีม่านตาอักเสบมักมีอาการตาแดง ปวดตา สู้แสงไม่ได้ การมองเห็นแย่ลง
• ถ้ามีวุ้นตาอักเสบอาจเห็นจุดลอยไปมามากขึ้นโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงของระดับการมองเห็น
• ถ้ามีจอตาอักเสบอาจสูญเสียการมองเห็นทั้งหมดหรือเป็นส่วนๆ ที่เรียกว่าสูญเสียลานสายตาก็ได้ โดยอาการเหล่านี้สามารถเกิดขึ้นอย่างฉับพลันหรือค่อยเป็นค่อยไป

ปัจจุบันเราสามารถแยกแยะประเภทและชนิดของม่านตาอักเสบได้หลายแบบ โดยสาเหตุที่พบบ่อยของม่านตาอักเสบในประเทศไทยของเรารวมถึงกลุ่มประเทศแถบเอเชีย ได้แก่ การติดเชื้อ โรคแพ้ภูมิตัวเอง โรคเส้นเลือดอักเสบ โรคมะเร็ง เป็นต้น โดยในอดีตโรคม่านตาอักเสบเราสามารถให้คำวินิจฉัยและบอกสาเหตุเฉพาะเจาะจงได้แค่ 40-50%เท่านั้น แต่ด้วยความรู้ความเข้าใจในตัวโรคที่มากขึ้น อีกทั้งมีเทคโนโลยีที่ทันสมัย ปัจจุบันเราสามารถระบุสาเหตุของม่านตาอักเสบได้มากถึง 80% โดยเฉพาะในกลุ่มโรคติดเชื้อ

ดังนั้นหากเรามีอาการแสดงที่ทำให้สงสัยว่ามีภาวะยูเวียอักเสบหรือม่านตาอักเสบ หรือเป็นผู้ที่มีภาวะเสี่ยงที่จะมีภาวะม่านตาอักเสบร่วมด้วย ได้แก่ ผู้ป่วยโรคแพ้ภูมิตัวเอง เช่นโรคพุ่มพวง หรือ SLE โรคกระดูกสันหลังอักเสบ (Ankylosing Spondylitis) โรคผิวหนังแข็ง (Scleroderma) และผู้ป่วยที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง ควรมาพบและปรึกษาจักษุแพทย์เฉพาะทางสาขาภูมิคุ้มกันและการอักเสบ (Uveitis specialist) เพื่อวินิจฉัยและรักษาต่อไป โดยจักษุแพทย์ก็จะทำการซักประวัติ ตรวจร่างกายและตาอย่างละเอียด นอกจากนี้หากจำเป็นอาจแนะนำให้เข้ารับการตรวจวินิจฉัยทางห้องปฏิบัติการ เพื่อให้การวินิจฉัยและรักษาต่อไป

ประเภทของภาวะม่านตาอักเสบ

สามารถแบ่งตามตำแหน่งของการอักเสบที่เกิดขึ้น ดังนี้

แบ่งตามกายวิภาค คือ แบ่งเป็น

• ม่านตาอักเสบส่วนหน้า (anterior uveitis) เป็นประเภทที่พบได้บ่อยที่สุดโดยมักเกิดในคนหนุ่มสาวและวัยกลางคน โดยการอักเสบจะเกิดขึ้นด้านหน้าของลูกตา โดยเฉพาะในบริเวณม่านตาหรือเนื้อเยื่อซิลเลียรี่ ประเภทนี้มักทำให้เกิดอาการตาแดงหรือปวดตาเฉียบพลันม่านตาอักเสบด้านหน้าเกิดขึ้นที่ด้านหน้าของดวงตา เป็นรูปแบบของโรคม่านตาอักเสบที่พบบ่อยที่สุด หลายกรณีเกิดขึ้นในคนที่มีสุขภาพแข็งแรงและอาจเกิดกับดวงตาเพียงข้างเดียว แต่บางรายอาจเกี่ยวข้องกับโรคไขข้อ ผิวหนัง ระบบทางเดินอาหาร ปอด และโรคติดเชื้อ
• ม่านตาอักเสบส่วนกลาง (intermediate uveitis) จะพบการอักเสบในบริเวณวุ้นตาเป็นหลัก รวมถึงอาจพบเส้นเลือดจอตาอักเสบร่วมได้โรคม่านตาอักเสบขั้นกลางมักพบในผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาว จุดศูนย์กลางของการอักเสบมักปรากฏในน้ำแก้ว (ดูแผนภาพ) มีการเชื่อมโยงกับความผิดปกติหลายอย่าง เช่น ซาร์คอยโดซิส และโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง
• ม่านตาอักเสบส่วนหลัง (posterior uveitis) เป็นรูปแบบที่พบได้น้อยที่สุดของม่านตาอักเสบ  เป็นการอักเสบในชั้นจอตาหรือคอรอยด์ มักเรียกว่า choroditis หรือ chorioretinitis มีสาเหตุจากการติดเชื้อและไม่ติดเชื้อมากมายสำหรับม่านตาอักเสบส่วนหลัง ของดวงตา มักเกี่ยวข้องกับทั้งเรตินาและคอรอยด์ เป็นชนิดที่ทำให้การมองเห็นลดลงได้อย่างมาก
• ม่านตาอักเสบตลอดทั้งส่วนของลูกตา (panuveitis) ซึ่งเกิดการอักเสบตั้งแต่ส่วนหน้าถึงส่วนหลังของดวงตา

  ได้รับผลกระทบจากการอักเสบ โรคเบห์เซ็ตเป็นรูปแบบหนึ่งของโรคม่านตาอักเสบที่เป็นที่รู้จักมากที่สุด และทำลายจอประสาทตาอย่างมาก

แบ่งตามสาเหตุของการเกิดโรค ซึ่งมีด้วยกันหลายสาเหตุ อาทิ

• การติดเชื้อ เช่น เชื้อไวรัส เชื้อแบคทีเรีย เชื้อโปรโตชัว เชื้อรา เชื้อวัณโรค เป็นต้น
• การอักเสบที่สัมพันธ์กับการแพ้ภูมิตัวเอง เช่น โรค SLE โรคผิวหนังแข็ง(Scleroderma) โรคทางพันธุกรรมที่เกิดจากยีน HLA-B27
• การอักเสบที่เกิดจากโรคทางกายอื่นๆ เช่น มะเร็งต่อมน้ำเหลือง (Lymphoma) มะเร็งเม็ดเลือด (Leukemia) เป็นต้น
• การอักเสบที่เกิดจากการใช้ยา
• การอักเสบจากอุบัติเหตุที่กระทบกระเทือนบริเวณดวงตา
• การอักเสบที่ไม่สามารถระบุสาเหตุได้ (Idiopathic)

นอกจากนี้ภาวะม่านตาอักเสบยังมีทั้งชนิดที่เป็น

• การอักเสบแบบเฉียบพลันซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยสูญเสียการมองเห็นอย่างรวดเร็ว เช่น ผู้ป่วยโรค SLE ที่มีภาวะจอประสาทตาอักเสบ ทำให้เลือดไปเลี้ยงจอตาลดลงหรือขาดเลือดทันทีทันใด
• และชนิดที่เป็นการอักเสบแบบเรื้อรัง คือเป็นการอักเสบแบบต่อเนื่อง เป็นๆ หายๆ

ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของจักษุแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านม่านตาอักเสบในการวินิจฉัยหาตำแหน่งที่แน่ชัด และสาเหตุของการอักเสบ เพื่อให้การรักษาเป็นไปอย่างถูกต้องและทันท่วงที ซึ่งการวินิจฉัยสามารถทำได้โดยการซักประวัติ เนื่องจากร้อยละ 50 ของผู้ป่วยมักจะกลับมาเป็นซ้ำ พร้อมทั้งตรวจร่างกายและตรวจทางห้องปฏิบัติการอื่นๆ เช่น ตรวจเลือด ตรวจสารทางพันธุกรรมเพื่อนำผลมาใช้ในการยืนยันสาเหตุ ผู้ป่วยบางรายอาจได้รับการฉีดสีเพื่อประเมินจอตาร่วมด้วย

อาการม่านตาอักเสบ เป็นอย่างไร?

อาการของม่านตาอักเสบ มีความหลากหลายขึ้นกับตำแหน่งและความรุนแรงของการอักเสบ โดยสามารถเกิดขึ้นแบบเฉียบพลันหรือค่อยเป็นค่อยไป และเป็นได้ในเฉพาะตาข้างเดียวหรือทั้งสองข้าง ใครก็ตามที่มีอาการปวดตา แพ้แสงอย่างรุนแรง และการมองเห็นเปลี่ยนแปลง ควรได้รับการตรวจโดยจักษุแพทย์ทันที

อาการและอาการแสดงของม่านตาอักเสบขึ้นอยู่กับชนิดของการอักเสบ

ม่านตาอักเสบเฉียบพลันอาจเกิดขึ้นในตาข้างเดียวหรือทั้งสองข้าง และในผู้ใหญ่จะมีอาการเจ็บตา ตาพร่ามัว ไวต่อแสง รูม่านตาเล็ก และมีรอยแดง

ม่านตาอักเสบระดับกลางทำให้เกิดการมองเห็นไม่ชัดและการลอยตัว โดยปกติแล้วจะไม่เกี่ยวข้องกับความเจ็บปวด

ม่านตาอักเสบส่วนหลังอาจทำให้สูญเสียการมองเห็น ม่านตาอักเสบประเภทนี้สามารถตรวจพบได้ในระหว่างการตรวจตาเท่านั้น

 อาการทั่วไปที่พบได้บ่อยได้แก่

• ปวดตา
• ตาแดงโดยเฉพาะบริเวณใกล้กับขอบกระจกตาดำ มักไม่มีขี้ตา แต่อาจมีน้ำตาไหลได้
• ตามัวลง แต่จะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความรุนแรงของการอักเสบ
• การมองเห็นลดลง
• มองเห็นจุดลอยไปลอยมา
• สู้แสงไม่ได

ส่วนภาวะม่านตาอักเสบที่สัมพันธ์กับโรคทางกายอื่นๆ ก็จะมีอาการของโรคนั้นๆ ร่วมด้วย เช่น ปวดหลังจากโรคของกระดูกและข้อ ดังนั้นผู้ป่วยอาจได้รับการวินิจฉัยโรคอื่นก่อนแล้วจึงมีอาการของม่านตาอักเสบ หรือในทางตรงกันข้ามอาจเกิดภาวะม่านตาอักเสบก่อนแล้วพบว่ามีโรคอื่นที่สัมพันธ์กัน

การอักเสบที่เกิดขึ้นแบบเฉียบพลัน

ผู้ป่วยจะมีอาการปวดตา แพ้แสง ตาแดงและตามัว เห็นลอยจุดหรือก้อนเมฆเคลื่อนไหวในการมองเห็น

การอักเสบแบบเรื้อรัง 

การดำเนินของโรคจะค่อยเป็นค่อยไป จึงอาจไม่มีอาการใดๆ จนกระทั่งมาพบแพทย์เมื่อมีอาการตามัวลงจากภาวะแทรกซ้อน เช่น ต้อกระจก ต้อหิน รวมทั้งจุดภาพชัดบวม เป็นต้น ส่งผลให้สูญสียการมองเห็นแบบถาวรได้

สาเหตุการอักเสบของม่านตามี ดังนี้

1. การติดเชื้อ ได้แก่ เชื้อไวรัส เชื้อแบคทีเรีย เชื้อรา เป็นต้น Uveitis สามารถเชื่อมโยงกับโรคต่างๆ ได้แก่ :

• เอดส์
• โรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติด
• กลุ่มอาการเบห์เซ็ต
• จอประสาทตาอักเสบ CMV
• การติดเชื้อเริมงูสวัด
• ฮิสโตพลาสโมซิส
• โรคคาวาซากิ
• โรคสะเก็ดเงิน
• โรคข้ออักเสบปฏิกิริยา
• โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์
• ซาร์คอยโดซิส
• ซิฟิลิส
• ท็อกโซพลาสโมซิส
• วัณโรค

2. ภาวะแพ้ภูมิตนเองการมีภูมิคุ้มกันไวเช่น ผู้ป่วยที่มียีนชนิดหนึ่งที่เรียกว่า HLA-B27, ผู้ป่วยเบเซ็ท (Behcet’s disease), ผู้ป่วยโรคข้อรูมาตอยด์ และ SLEเป็นต้น
3. สาเหตุอื่นๆ ได้แก่ การได้รับอุบัติเหตุที่ดวงตา หรือการใช้ยาบางชนิดเช่น ยารักษาโรคกระดูกพรุนกลุ่มบิสฟอสโฟเนต  (Bisphosphonates)เป็นต้น

การรักษาจะรักษาตามสาเหตุ เช่น สาเหตุจากการติดเชื้อ แพทย์อาจให้ยาต้านไวรัสหรือยาต้านเชื้อแบคทีเรีย ร่วมกับยาลดการอักเสบ ส่วนม่านตาอักเสบจากการไม่ติดเชื้อ แพทย์มักให้ยาสเตียรอยด์เป็นหลัก อาจเป็นในรูปแบบยาหยอดตาหรือยารับประทาน โดยต้องติดตามอาการหรือระวังภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นหลังการให้ยา โดยเฉพาะยากลุ่มสเตียรอยด์ ซึ่งอาจทำให้ความดันตาสูงหรือเลนส์ตาเกิดต้อกระจกได้ อย่างไรก็ตามหากไม่รักษา การอักเสบของม่านตาเองก็อาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อน เช่น ต้อหินหรือต้อกระจกขึ้นได้เช่นกัน ดังนั้น แพทย์จะเป็นผู้พิจารณาให้การรักษาแบบเหมาะสม เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดภาวะแทรกซ้อน ทั้งจากตัวโรคเองหรือจากการใช้ยา
ทั้งนี้ หากเกิดความผิดปกติทางตา ควรพบจักษุแพทย์ตั้งแต่เนิ่น ๆ เพื่อป้องกันการลุกลามของโรค หรือควรตรวจสุขภาพตาอย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง

ภาวะแทรกซ้อน

• โรคต้อกระจก
• โรคต้อหิน
• เส้นประสาทตาได้รับความเสียหาย
• การสูญเสียการมองเห็นถาวร
• จอประสาทตาลอก
• จอประสาทตาเป็นแผล
• จอประสาทตาบวม

ตรวจพบ uveitis ได้อย่างไร?

การวินิจฉัยโรคม่านตาอักเสบรวมถึงการตรวจอย่างละเอียดและบันทึกประวัติทางการแพทย์ของผู้ป่วยอย่างครบถ้วน การทดสอบในห้องปฏิบัติการอาจทำได้เพื่อแยกแยะการติดเชื้อหรือโรคภูมิต้านตนเอง

การประเมินระบบประสาทส่วนกลางมักจะดำเนินการกับผู้ป่วยที่มีกลุ่มย่อยของม่านตาอักเสบระดับกลาง เรียกว่า pars planitis เพื่อตรวจสอบว่าพวกเขามีโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง (multiple sclerosis) ซึ่งมักเกี่ยวข้องกับ pars planitis หรือไม่

การตรวจตาที่ใช้ ได้แก่ :

• การทดสอบการมองเห็น: การทดสอบนี้จะวัดว่าการมองเห็นของผู้ป่วยลดลงหรือไม่
• การตรวจด้วยกล้อง Funduscopic: รูม่านตาจะขยาย (ขยาย) ด้วยยาหยอดตา จากนั้นจึงฉายแสงผ่านเครื่องมือที่เรียกว่า ophthalmoscope เพื่อตรวจสอบด้านหลังและด้านในของดวงตาโดยไม่เป็นอันตราย
• ความดันลูกตา: เครื่องมือ เช่น tonometer หรือ tonopen ใช้วัดความดันภายในลูกตา ยาหยอดตาที่ทำให้ชาอาจใช้สำหรับการทดสอบนี้ได้
• การตรวจด้วยกล้องจุลทรรศน์ทางตา  (Slit-lamp microscope)  อาจเติมสีย้อมที่เรียกว่าฟลูออเรสซีนซึ่งทำให้มองเห็นหลอดเลือดได้ง่ายขึ้นในระหว่างการตรวจ สีย้อมจะทำให้ดวงตาเปื้อนเพียงชั่วคราวเท่านั้น
• การถ่ายภาพจอประสาทตา (Color fundus retinal photography)
• การตรวจวินิจฉัยจอประสาทตาด้วยคลื่นแสง (Optical coherence tomography: OCT) 
• การตรวจจอประสาทตาด้วยการฉีดสารเรืองแสง (Fluorescein angiography)
• การตรวจเลือดเพื่อหาสาเหตุจากการติดเชื้อหรือโรคภูมิคุ้มกันตนเอง
• การตรวจทางรังสีวิทยาได้แก่  เอกซเรย์คอมพิวเตอร์ หรือ คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า
• การตรวจสอบโคมไฟกรีด: โคมไฟกรีดตรวจตาได้มากโดยไม่เป็นอันตราย สามารถตรวจสอบส่วนหน้าและด้านหลังของดวงตาได้ และโคมไฟบางดวงอาจมีเครื่องวัดความดันตาด้วย

วิธีรักษาม่านตาอักเสบ

การรักษาทั่วไปในระยะเริ่มต้นมีเป้าหมายเพื่อลดการอักเสบให้ได้เร็วและมากที่สุด เพื่อป้องกันการเสียหายของเนื้อเยื่อในลูกตาจากการอักเสบที่ตามมา ประเภทของยาที่ใช้รักษาประกอบด้วย

• ยาสเตียรอยด์ มีหลายรูปแบบ หากเป็นม่านตาอักเสบส่วนหน้าอาจใช้ ยาหยอดสเตียรอยด์หยอดบ่อยๆ หากเป็นม่านตาอักเสบส่วนกลางหรือหลัง มักใช้เป็นแบบรับประทานหรือให้ทางหลอดเลือดดำ หรืออาจใช้รูปแบบฉีดเข้าวุ้นตาในบางราย
• ยาหยอดตาเขยายม่านตา ช่วยบรรเทาอาการเจ็บตาจากอักเสบที่ม่านตาและเนื้อเยื่อซิลเลียรี่ (ciliary body)
• ยาปฏิชีวนะหรือยาต้านไวรัส เพื่อควบคุมการติดเชื้อ
• ยากดภูมิคุ้มกัน ในกรณีโรคม่านตาอักเสบมีความรุนแรง หรือจำเป็นต้องใช้ยาสเตียรอยด์เป็นระยะเวลานาน

การรักษา Uveitis ส่วนหน้า

ม่านตาอักเสบด้านหน้าอาจรักษาได้โดย:

• การใช้ยาหยอดตาเพื่อขยายรูม่านตาเพื่อป้องกันกล้ามเนื้อเกร็งในม่านตาและเลนส์ปรับเลนส์ (ดูแผนภาพ)
• การใช้ยาหยอดตาที่มีสเตียรอยด์ เช่น เพรดนิโซน เพื่อลดการอักเสบ

การรักษาม่านตาอักเสบส่วนกลาง หลัง และ Pan-Uveitis

โรคส่วนกลาง หลัง และม่านตาอักเสบมักรักษาได้ด้วยการฉีดยารอบดวงตา การให้ยาทางปาก หรือในบางกรณี ใช้ยาแคปซูลปลูกฝังไว้ภายในดวงตา อาจให้ยากดภูมิคุ้มกันชนิดอื่นได้

เมื่อรับการวินิจฉัยและรักษาแล้ว ผู้ป่วยควรพบแพทย์ตามนัด เพื่อติดตามอาการ ประเมินการอักเสบอย่างใกล้ชิด เนื่องจากต้องมีการปรับยาอยู่ต่อเนื่อง ตลอดจนเฝ้าระวังผลข้างเคียงจากการใช้ยาที่อาจตามมา เช่น  ภาวะต้อกระจก หรือ ความดันตาสูง

เมื่อการอักเสบในม่านตาสงบแล้ว หากผู้ป่วยกลับมามีอาการอีกครั้งหรืออาการแย่ลง ควรเข้ารับการตรวจโดยจักษุแพทย์โดยเร็ว

หลักการรักษาภาวะม่านตาอักเสบคือแก้ไขที่ต้นเหตุ ควบคุมการอักเสบและลดภาวะแทรกซ้อน ฉะนั้นจำเป็นที่แพทย์จะต้องซักประวัติอย่างละเอียดทั้งทางกายและทางตา ร่วมกับการตรวจร่างกายและการทดสอบทางห้องปฏิบัติการ เพื่อวินิจฉัยได้อย่างแม่นยำแล้วจึงให้การรักษาต่อไป ซึ่งพอสรุปได้ดังนี้

• รักษาโรคที่เป็นสาเหตุหรือที่เกิดร่วมกับภาวะม่านตาอักเสบ
• หากเป็นการอักเสบแบบไม่มีการติดเชื้อ แพทย์จะให้ยาในกลุ่มสเตียรอยด์ หรือยากดภูมิเพื่อลดการอักเสบซึ่งมีทั้งชนิดหยอด ชนิดรับประทาน และชนิดฉีด
• หากเป็นการอักเสบที่มีการติดเชื้อร่วมด้วย แพทย์จะให้ยาฆ่าเชื้อซึ่งมีทั้งชนิดรับประทานและชนิดฉีด
• รักษาภาวะแทรกซ้อนจากภาวะม่านตาอักเสบเอง เช่น ต้อกระจก ผังผืดในตา ต้อหิน จอตาบวมเป็นต้น

ทบทวนวันที่

โดย นายแพทย์ ประพันธ์ ปลื้มภาณุภัทร อายุรแพทย์,แพทย์เวชศาสตร์ครอบครัว

• โรคในช่องปาก
• คราบหินปูน
• โรคเหงือก
• เหงือกร่น
• เหงือกอักเสบ
• สาเหตุโรคเหงือก
• ปากแห้ง
• ฟันผุ
• การแปรงฟัน
• กลิ่นปาก
• เสียงแหบ
• หูดับ
• เชื้อราในปาก
• คออักเสบ
• ต่อมทอนซิลอักเสบ
• ไซนัสอักเสบ
• หูชั้นกลางอักเสบ