การป้องกันวัณโรค Tuberculosis prevention

โรควัณโรคเป็นโรคติดต่อที่ป้องกันได้ โดยการให้ความรู้แก่ญาติ และตัวผู้ป่วยเกี่ยวกับวิธีการติดต่อ เช่นใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากปิดจมูกเวลาไอหรือจาม หรือผู้ที่เป็นโรคให้สวมหน้ากากอนามัย เวลาไอให้ไอกลางแจ้ง จัดห้องที่พักสำหรับผู้ป่วยให้แสงแแดเข้าถึง อากาศถ่ายเทอย่างดี

ผู้ป่วยที่ตรวจเสมหะพบเชื้อควรจะหยุดทำงานประมาณ 2 สัปดาห์ และที่สำคัญที่สุดต้องรับประทานยาให้ครบตามแพทย์สั่ง

นอกจากนั้นผู้ที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วย ควรจะได้รับการประเมินว่ามีความจำเป็นที่จะต้องได้รับยาเพื่อป้องกันวัณโรค

ผู้ที่สัมผัสผู้ป่วยวัณโรคที่สมควรได้รับยาวัณโรคเพื่อป้องกันได้แก่

• ผู้ที่สัมผัสโรคและการทดสอบผิวหนังให้ผลบวก
• การทดสอบผิวหนังให้ผลบวก และตรวจรังสีปอดพบรอยโรค
• ผู้ป่วยเอดส์และการทดสอบผิวหนังให้ผลบวก
• ผู้ทดสอบผิวหนังผลเป็นบวกและมีโรคที่เสี่ยงต่อการติดเชื้อวัณโรค
• ผู้ที่ผลทดสอบผิวหนังบวกหลังจากครั้งแรกให้ผลลบ
• ผู้ทดสอบผิวหนังบวกในรายที่ติดยาเสพติด

ยาที่แพทย์ให้สำหรับป้องกันวัณโรคคือ INH , Rifampicin โดยให้ยา 6-12 เดือน

จะป้องกันตัวเองมิให้เป็นวัณโรคได้อย่างไร

• รักษาสุขภาพให้แข็งแรงอยู่เสมอ ออกกำลังบ่อยๆ รับประทานอาหารให้ครบหมู่
• หลีกเลี่ยงปัจจัยที่ทำให้เกิดโรค เช่น ห้ามสำส่อนทางเพศ ห้ามติดยาเสพติด
• ดูแลผู้ป่วยวัณโรคให้รับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ
• แนะนำการปฏิบัติตัวของผู้ป่วยวัณโรค
• ตรวจรังสีปอดปีละครั้ง

ความสำคัญของวัณโรค การติดต่อ ผู้ที่เสี่ยงต่อการติดเชื้อ การวินิจฉัยโรค การทดสอบผิวหนัง วัณโรคนอกปอด วัณโรคดื้อยา ยาและการจัดการกับวัณโรค การรักษาวัณโรค การให้ยาแบบ DOT การรักษาวัณโรคในภาวะพิเศษ วัณโรคในเด็ก เอดส์และวัณโรค การป้องกันวัณโรค การฉีดวัคซีน BCG วัณโรค