การจัดการกับความโกรธ
เชื่อว่าทุกคนคงจะเคยโกรธมากบ้างน้อยบ้างตามแต่เหตุการณ์ บางคนอาจจะแสดงออกมาก บางคนอาจจะแสดงออกน้อย ความโกรธเป็นอารมณ์ปกติของทุกคนหากไม่มาก และสามารถคุมได้ก็ไม่เกิดปัญหา แต่หากอารมณ์โกรธมากเกินความควบคุมก็จะเกิดปัญหากับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล กับงาน และคุณภาพชีวิต
ความโกรธคืออะไร
ความโกรธคืออารมณ์หนึ่งของคนเราเหมือน รัก เสียใจ
ความโกรธคือ “สภาวะทางอารมณ์ที่มีความรุนแรงแตกต่างกันไป ตั้งแต่การระคายเคืองเล็กน้อยไปจนถึงความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง นักจิตวิทยาผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาความโกรธกล่าว เช่นเดียวกับอารมณ์อื่น ๆ มันมาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาและชีวภาพ เมื่อคุณโกรธ อัตราการเต้นของหัวใจ และความดันโลหิตของคุณจะสูงขึ้น เช่นเดียวกับระดับฮอร์โมนพลังงาน อะดรีนาลีน และนอร์อะดรีนาลีน
ความโกรธสามารถเกิดได้ทั้งจากเหตุการณ์ภายนอกและภายใน คุณอาจโกรธบุคคลใดบุคคลหนึ่ง (เช่น เพื่อนร่วมงานหรือหัวหน้างาน) หรือเหตุการณ์ (รถติด เที่ยวบินยกเลิก) หรือความโกรธของคุณอาจเกิดจากความกังวล หรือครุ่นคิดเกี่ยวกับปัญหาส่วนตัวของคุณ ความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ หรือความโกรธสามารถกระตุ้นความรู้สึกโกรธได้
สาเหตของความโกรธ
เกิดได้จากทั้งภายในและภายนอกตัว เช่นความห่วงใย กังวล หรือวิตกกังวลกับปัญหาส่วนตัวบางอย่าง หรือการพบกับเหตุการณ์ที่กระตุ้นความทรงจำเก่าๆที่เจ็บปวด รวมทั้งความรู้สึกว่าถูกบีบให้จนมุม หรือไม่ได้รับความยุติธรรม
การแสดงออกของความโกรธ
วิธีแสดงความโกรธโดยสัญชาตญาณตามธรรมชาติคือการตอบสนองอย่างก้าวร้าว ความโกรธเป็นการตอบสนองตามธรรมชาติที่ปรับเปลี่ยนได้ต่อภัยคุกคาม มันสร้างแรงบันดาลใจให้กับความรู้สึกและพฤติกรรมที่ทรงพลัง มักจะก้าวร้าว ซึ่งทำให้เราสามารถต่อสู้และปกป้องตัวเองเมื่อเราถูกโจมตี ดังนั้นความโกรธในระดับหนึ่งจึงจำเป็นต่อการอยู่รอดของเรา
ในทางกลับกันเราไม่สามารถเฆี่ยนตีทุกคนหรือวัตถุที่ทำให้เราหงุดหงิดหรือรำคาญได้ กฎหมาย บรรทัดฐานทางสังคม และสามัญสำนึกเป็นตัวจำกัดว่าความโกรธจะพาเราไปได้ไกลแค่ไหน
ความโกรธเป็นเป็นการเตรียมพร้อมของเราในการป้องกันตัวเองจากสิ่งที่มากระทบกับตัวเรา การแสดงออกมักจะเต็มไปด้วยอารมณ์ร้อนและพฤติกรรมก้าวร้าว แต่สังคมมีกฎเกณฑ์ และกฎหมายดังนั้นทุกคนควรที่จะควบคุมอารมณ์โกรธให้อย่างเหมาะสมซึ่งมีวิธีการดังนี้
- การแสดงออก expression การแสดงออกถึงความโกรธไม่ใช่ให้แสดงความก้าวร้าวแต่ให้แสดงว่าท่านต้องการอะไร และจะได้สิ่งนั้นได้อย่างไรโดยที่ไม่ทำร้ายคนอื่นโดยหลักการเคารพตัวเองและเคารพผู้อื่นด้วย
- การกดความโกรธ suppressing ซึ่งสามารถกระทำได้โดยหยุดคิดเรื่องที่โกรธ คิดสิ่งที่ดีและมีความสุขเปลี่ยนความโกรธไปในทางสร้างสรรค์ ข้อเสียคือเมื่อท่านไม่สามารถแสดงความโกรธ ความเครียดยังคงอยู่อาจจะทำให้ท่านเป็นความดันโลหิตสูง หรือซึมเศร้า นอกจากนั้นอาจจะทำให้เกิดผลเสียอย่างอื่นคือไปแสดงความโกรธกับคนอื่นที่ไม่มีส่วนร่วม กล่าวร้ายลับหลังแทนที่จะเผชิญหน้าถกปัญหา มักจะมีพฤติกรรมพูดจาถักถางไม่เป็นมิตร ดูถูกคนอื่นเป็นประจำ ตำหนิในทุกๆเรื่อง คนกลุ่มนี้มักจะมีเพื่อนน้อย
- การระงับความโกรธ คือนอกจากจะไม่แสดงความโกรธแล้วยังต้องควบคุมอารมณ์ และชีพขจร
การแสดงความรู้สึกโกรธของคุณในลักษณะที่แน่วแน่ ไม่ก้าวร้าว เป็นวิธีที่ดีต่อสุขภาพที่สุดในการแสดงความโกรธ ในการทำเช่นนี้ คุณต้องเรียนรู้วิธีทำให้ชัดเจนว่าความต้องการของคุณคืออะไร และทำอย่างไรจึงจะตอบสนองความต้องการเหล่านั้นได้โดยไม่ทำร้ายผู้อื่น การกล้าแสดงออกไม่ได้หมายถึงการเร่งเร้าหรือเรียกร้อง มันหมายถึงการเคารพตัวเองและผู้อื่น
ความโกรธสามารถระงับได้ จากนั้นเปลี่ยนหรือเปลี่ยนเส้นทาง สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อคุณระงับความโกรธ หยุดคิดเกี่ยวกับมัน และจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เป็นบวก จุดมุ่งหมายคือการยับยั้ง หรือระงับความโกรธของคุณ และแปลงเป็นพฤติกรรมที่สร้างสรรค์มากขึ้น อันตรายในการตอบสนองประเภทนี้คือหากไม่ได้รับอนุญาตให้แสดงออกภายนอก ความโกรธของคุณอาจย้อนกลับมาสู่ตัวคุณเอง ความโกรธที่หันเข้าหาตัวเองอาจทำให้ความดันโลหิตสูง หรือซึมเศร้า
ความโกรธที่ไม่ได้แสดงออกสามารถสร้างปัญหาอื่นๆ มันสามารถนำไปสู่การแสดงออกทางพยาธิสภาพของความโกรธ เช่น พฤติกรรมก้าวร้าวแบบเฉยเมย (การตอบโต้ทางอ้อมโดยไม่บอกเหตุผล แทนที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขาโดยตรง) หรือบุคลิกภาพที่ดูเหมือนเหยียดหยามและเป็นศัตรูตลอดเวลา คนที่ดูถูกคนอื่นตลอดเวลา วิจารณ์ทุกอย่าง และแสดงความคิดเห็นเหยียดหยามไม่ได้เรียนรู้วิธีแสดงความโกรธอย่างสร้างสรรค์ ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาไม่น่าจะมีความสัมพันธ์ที่ประสบความสำเร็จมากนัก
ในที่สุดคุณก็สามารถสงบสติอารมณ์ภายในได้ นี่หมายถึงไม่เพียงแค่ควบคุมพฤติกรรมภายนอกของคุณ แต่ยังควบคุมการตอบสนองภายในของคุณ ทำตามขั้นตอนเพื่อลดอัตราการเต้นของหัวใจ สงบสติอารมณ์ และปล่อยให้ความรู้สึกสงบลง
การจัดการกับความโกรธ
การจัดการความโกรธคือกระบวนการเรียนรู้วิธีรับรู้และควบคุมความโกรธของคุณ มันเกี่ยวข้องกับการพัฒนาทักษะเพื่อช่วยให้คุณสงบสติอารมณ์และจัดการกับสถานการณ์อย่างสร้างสรรค์
ต่อไปนี้เป็นเคล็ดลับในการจัดการความโกรธ:
1ผ่อนคลาย
เครื่องมือผ่อนคลายง่ายๆ เช่น การหายใจเข้าลึกๆ และจินตนาการที่ผ่อนคลาย สามารถช่วยให้อารมณ์โกรธสงบลงได้ มีหนังสือและหลักสูตรต่างๆ ที่สามารถสอนเทคนิคการผ่อนคลายให้กับคุณ และเมื่อคุณเรียนรู้เทคนิคต่างๆ แล้ว คุณสามารถเรียกใช้เทคนิคเหล่านี้ได้ในทุกสถานการณ์ หากคุณมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่ทั้งคู่อารมณ์ร้อน อาจเป็นความคิดที่ดีสำหรับคุณทั้งคู่ที่จะเรียนรู้เทคนิคเหล่านี้
ขั้นตอนง่ายๆ ที่คุณสามารถลองได้:
- หายใจเข้าลึก ๆ แล้วนับถึงสิบก่อนที่จะตอบสนองต่อสถานการณ์ที่ทำให้คุณโกรธ หายใจเข้าลึก ๆ จากกะบังลมของคุณ การหายใจจากหน้าอกของคุณจะไม่ทำให้คุณผ่อนคลาย นึกภาพลมหายใจของคุณที่ออกมาจาก "ลำไส้" ของคุณ
- พูดคำหรือวลีที่ใจเย็นๆ ช้าๆ เช่น "ผ่อนคลาย" "ใจเย็นๆ" ทำซ้ำกับตัวเองในขณะที่หายใจเข้าลึกๆ
- ใช้ภาพ; จินตนาการถึงประสบการณ์ที่ผ่อนคลายจากความทรงจำหรือจินตนาการของคุณ
- การออกกำลังกายแบบโยคะช้าๆ แบบไม่ออกแรงสามารถผ่อนคลายกล้ามเนื้อและทำให้คุณรู้สึกสงบขึ้นมาก
- การผ่อนคลายกล้ามเนื้อ
- ฝึกเทคนิคการผ่อนคลาย เช่น การทำสมาธิ โยคะ หรือการฝึกหายใจลึกๆ
ฝึกฝนเทคนิคเหล่านี้ทุกวัน เรียนรู้การใช้โดยอัตโนมัติเมื่อคุณอยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด
2การแก้ปัญหา
ความโกรธที่เกิดขึ้นมักจะมีสาเหตุโดยเฉพาะความโกรธก็มาจากการที่คนเราตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ได้คาและหลีกหนีไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น หากมีการฝึกทักษะการแก้ปัญหาโดยเฉพาะปัญหาเฉพาะหน้าเอาไว้ ก็จะช่วยให้สามารถจัดการกับปัญหานั้นได้ ซึ่งเมื่อจัดการกับปัญหาได้ ความโกรธก็จะลดลง การแก้ปัญหา ปัญหาทุกปัญหาย่อมมีทางแก้ไข วางแผนการแก้ปัญหาให้ดีที่สุด และไม่ต้องกล่าวโทษตัวเองหากปัญหานั้นยังไม่สามารถแก้ได้อย่างสมบูรณ์ แม้ว่าคุณจะได้ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม บางครั้ง ความโกรธและความหงุดหงิดของเราเกิดจากปัญหาที่เกิดขึ้นจริง และหลีกเลี่ยงไม่ได้ในชีวิตของเรา ไม่ใช่ว่าความโกรธทั้งหมดจะถูกใส่ผิดที่ และบ่อยครั้งก็เป็นการตอบสนองที่ดี และเป็นธรรมชาติต่อปัญหาเหล่านี้ นอกจากนี้ยังมีความเชื่อทางวัฒนธรรมที่ว่าทุกปัญหามีทางแก้ไข และมันทำให้เราหงุดหงิดที่พบว่ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอไป ดังนั้น ทัศนคติที่ดีที่สุดที่จะนำไปสู่สถานการณ์ดังกล่าว ไม่ใช่การมุ่งเน้นไปที่การหาทางออก แต่ให้โฟกัสที่วิธีที่คุณจัดการและเผชิญกับปัญหา
วางแผนและตรวจสอบความคืบหน้าของคุณไปพร้อมกัน พยายามทำให้ดีที่สุด แต่อย่าโทษตัวเองหากไม่ได้คำตอบในทันที หากคุณสามารถเข้าใกล้มันด้วยความตั้งใจและความพยายามอย่างเต็มที่ และพยายามเผชิญหน้ากับมันอย่างจริงจัง คุณจะมีโอกาสน้อยลงที่จะสูญเสียความอดทนและตกอยู่ในความคิดแบบไม่คิดอะไรเลย แม้ว่าปัญหาจะไม่ได้รับการแก้ไขอย่างถูกต้องก็ตาม ห่างออกไป.
3การสื่อสารที่ดีขึ้น
คนที่โกรธมักจะด่วนหาข้อสรุปเมื่อมีความโกรธพยายามบอกตัวเองให้นิ่งก่อนโดยการหายใจเข้าออกช้าๆให้สมาธิไปอยู่ที่ลมหายใจ สักพักหนึ่งค่อยหายใจตามปกติ อย่าใจร้อนหรือใช้คำพูดเสียดสีแบบสะใจ เพราะจะสร้างปัญหาซ้อนขึ้นมา อาจจะใช้อารมณ์ขันเข้าช่วย แต่มีข้อที่ต้องระมัดระวังคือเรื่องของกาลเทศะ และอย่าพยายามฝืนหัวเราะเพราะจะรู้สึกแย่มากขึ้น อย่ารีบตัดสินใจอย่าพูดสิ่งที่ผุดขึ้นมาจากสมอง ให้คิดก่อนว่าต้องการอะไร ต้องพูดอย่างไร ขณะเดียวกันต้องรับฟังความคิดเห็นคนอื่นและคิดก่อนที่จะตอบ เมื่อมีการตำหนิท่านจงรับฟังและพิจารณาเนื้อหาว่าเป็นจริงแค่ไหนห้ามโกรธแค้นคนที่ตำหนิ สิ่งแรกที่ควรทำหากคุณกำลังถกเถียงอย่างเผ็ดร้อนคือ ช้าลง และคิดทบทวนคำตอบของคุณ อย่าพูดสิ่งแรกที่เข้ามาในหัวของคุณ แต่ให้ช้าลง และคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับสิ่งที่คุณต้องการจะพูด ในขณะเดียวกัน ตั้งใจฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูด และใช้เวลาก่อนที่จะตอบ
ฟังสิ่งที่อยู่เบื้องหลังความโกรธด้วย ตัวอย่างเช่น คุณชอบอิสระและความเป็นส่วนตัวในระดับหนึ่ง และคนสำคัญ ของคุณต้องความใกล้ชิดที่มากขึ้น หากเขาหรือเธอเริ่มบ่นเกี่ยวกับกิจกรรมของคุณ คุณอย่าโกรธหรือตอบโต้ด้วยแก้ตัวหรือก้าวร้าว ให้ลองฟังสิ่งที่แฝงอยู่ในคำนั้น ข้อความที่บุคคลนี้อาจรู้สึกว่าถูกทอดทิ้งและไม่มีใครรัก ในส่วนของคุณอาจต้องใช้การซักถามเพิ่ม แต่อย่าปล่อยให้ความโกรธของคุณหรือของคู่ของคุณ ปล่อยให้การสนทนาอยู่เหนือการควบคุม การรักษาความเย็นสามารถป้องกันไม่ให้สถานการณ์กลายเป็นหายนะได
4โดยใช้อารมณ์ขัน
คุณเคยสังเกตไหมว่าบางคนสะดุดหกล้มแล้วลุกขึ้นมาด้วยความโกรธ ในขณะที่บางคนก็สะดุดหกล้มเหมือนกันแต่กลับลุกขึ้นมาพร้อมหัวเราะให้กับตัวเอง เพราะการ “ตึง” กับตัวเองมากไปก็สามารถทำให้กลายเป็นคนโกรธง่ายหรือขี้โมโหได้ อย่างไรก็ตาม การใช้อารมณ์ขันไม่ได้หมายความว่าให้คุณพยายาม “เค้น” หัวเราะออกมาหรือแสร้งทำเป็นหัวเราะ แต่การใช้อารมณ์ขันจะต้องออกมาจากความรู้สึกข้างในจริง ๆ ดูเหมือนง่ายแต่อาจจะไม่ง่ายเลยสำหรับคนที่มีนิสัยโกรธง่ายหรือเป็นคนขี้โมโห เพราะถ้ามองทุกอย่างเป็นเรื่องขำ ๆ ได้ก็คงจะไม่โกรธ ดังนั้น สิ่งที่คุณอาจต้องฝึกควบคู่กันไปก็คือการฝึกมีเมตตาต่อตัวเอง ให้อภัยตัวเองในวันที่ทำพลาด และโอบกอดความไม่สมบูรณ์แบบของตัวเองบ้าง ยอมรับตัวเองในแบบที่เป็นไม่ใช่ในแบบที่อยากจะเป็น“อารมณ์ขันโง่ๆ” สามารถพึ่งพาได้เสมอเพื่อช่วยคลี่คลายสถานการณ์ที่ตึงเครียด
ข้อความพื้นฐานของคนที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวสูงคือ คนขี้โมโหมักจะรู้สึกว่าตนถูกต้องทางศีลธรรม การขัดขวางหรือเปลี่ยนแผนของพวกเขาถือเป็นความอับอายขายหน้าอย่างเหลือทน และพวกเขาไม่ควรต้องทนทุกข์ทรมานด้วยวิธีนี้ คนอื่นอาจทำได้ แต่ไม่ใช่พวกเขา!
เมื่อคุณรู้สึกถึงแรงกระตุ้นนั้น เขาแนะนำให้ลองนึกภาพตัวเองว่าเป็นเทพเจ้าหรือเทพธิดา ผู้ปกครองสูงสุดที่เป็นเจ้าของถนน ร้านค้า และพื้นที่สำนักงาน ก้าวย่างเพียงลำพังและมีแนวทางของคุณในทุกสถานการณ์ในขณะที่คนอื่น ๆ คล้อยตามคุณ ยิ่งคุณใส่รายละเอียดในฉากในจินตนาการได้มากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งมีโอกาสตระหนักมากขึ้นว่าบางทีคุณอาจไม่มีเหตุผล คุณยังจะได้รู้ว่าสิ่งที่คุณโกรธนั้นไม่สำคัญเท่าไหร่ มีข้อควรระวัง 2 ประการในการใช้อารมณ์ขัน
- อันดับแรก อย่าพยายามแค่ “หัวเราะเยาะ” ปัญหาของคุณ แต่ให้ใช้อารมณ์ขันเพื่อช่วยให้คุณเผชิญหน้าพวกเขาอย่างสร้างสรรค์มากขึ้น
- ประการที่สอง อย่ายอมแพ้ต่ออารมณ์ขันที่รุนแรง และเหน็บแนม นั่นเป็นเพียงการแสดงความโกรธที่ไม่ดีต่อสุขภาพอีกรูปแบบหนึ่ง
สิ่งที่เทคนิคเหล่านี้มีเหมือนกันคือการปฏิเสธที่จะจริงจังกับตัวเองมากเกินไป ความโกรธเป็นอารมณ์ที่รุนแรง แต่ก็มักจะมาพร้อมกับความคิดที่หากตรวจสอบแล้วสามารถทำให้คุณหัวเราะได้
5เปลี่ยนสภาพแวดล้อมของคุณ
บางครั้งสภาพแวดล้อมรอบตัวเราที่ทำให้เราระคายเคืองและโกรธ ปัญหา และความรับผิดชอบอาจกดดันคุณและทำให้คุณรู้สึกโกรธที่ "กับดัก" ที่คุณดูเหมือนจะตกลงไป รวมถึงผู้คนและสิ่งต่างๆ ที่สร้างกับดักนั้น พักสมองบ้าง. ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณมี "เวลาส่วนตัว" ที่กำหนดไว้ในช่วงเวลาของวันที่คุณรู้ว่าจะเครียดเป็นพิเศษ ตัวอย่างหนึ่งคือคุณแม่ที่ทำงานซึ่งมีกฎถาวรว่าเมื่อเธอกลับจากที่ทำงาน ในช่วง 15 นาทีแรก “ห้ามใครคุยกับแม่เว้นแต่บ้านจะไฟไหม้” หลังจากช่วงเวลาเงียบ ๆ สั้น ๆ นี้ เธอรู้สึกว่าพร้อมที่จะรับมือกับความต้องการของลูก ๆ ได้ดีขึ้นโดยไม่ตวาดใส่พวกเขา การเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม หลีกเลี่ยงสิ่งแวดล้อมที่ทำให้ท่านโกรธเช่นเลี่ยงการจราจร เลี่ยงการพูดเรื่องที่ทำให้โกรธ
- เปลี่ยนเวลาคุย หากพบว่าการพูดคุยหรือปรึกษาบางเวลาทำให้เกิดความโกรธ เช่นการพูดคุยเวลาเย็นทำให้โกรธง่าย อาจจะเนื่องจากเครียดจาดงาน ให้เปลี่ยนเวลามาตอนเช้า
- หลีกเลี่ยงสิ่งที่กระตุ้นทำให้โกรธ เช่นการถกปัญหาในบางเรื่องการหลีกเลี่ยง: หากห้องที่วุ่นวายของลูกทำให้คุณโมโหทุกครั้งที่เดินผ่าน ให้ปิดประตู อย่ามองว่าสิ่งที่ทำให้คุณโกรธ อย่าพูดว่า “ลูกของฉันควรจะทำความสะอาดห้องเพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องโกรธ!” นั่นไม่ใช่ประเด็น. ประเด็นคือการทำให้ตัวเองสงบ
- หาทางเลี่ยง เช่นการเลียงเวลาออกจากบ้านเพื่อป้องกันรถติด หากการเดินทางในแต่ละวันของคุณผ่านการจราจรทำให้คุณรู้สึกเดือดดาลและคับข้องใจ ให้เสนอโครงการเรียนรู้หรือวางแผนเส้นทางอื่น เส้นทางที่แออัดน้อยกว่าหรือสวยงามกว่า หรือหาทางเลือกอื่นเช่นรถประจำทางหรือรถไฟโดยสาร
6การเปลี่ยนขบวนความคิด
คนขี้โมโหมักจะสาปแช่ง สบถ หรือพูดคำที่มีสีสันซึ่งสะท้อนถึงความคิดภายในของพวกเขา เมื่อคุณโกรธ ความคิดของคุณอาจเกินจริงและน่าทึ่งเกินไป ลองแทนที่ความคิดเหล่านี้ด้วยความคิดที่มีเหตุผลมากขึ้นคนเราเมื่อโกรธมักจะลืมตัว พูดจาเสียดัง ด่าคน พูดคำหยาบ และอาจจะไม่มีเหตุผลขณะที่โกรธมักจะคิดว่าสิ่งนั้นมันน่าโมโห ทุกอย่างได้พังหมดแล้ว ให้เปลี่ยนเป็นว่าเรากำลังหัวเสีย เรากำลังไม่พอใจ น่าหงุดหงิด และเข้าใจได้ว่าฉันอารมณ์เสียกับเรื่องนี้ แต่มันไม่ใช่วันสิ้นโลกและกำลังโกรธ จะแก้ไขอย่างไรก็ไม่ได้” คุณอาจจะลองทดแทนความคิดที่เคยเป็นไปในทางลบด้วยการคิดเชิงบวกมากขึ้น เช่น จากเดิมที่เคยคิดว่า “ทำไมมันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับฉัน” ก็เปลี่ยนเป็น “เรื่องนี้มันเกิดขึ้นแล้ว จากนี้ฉันจะแก้ไขมันยังไง”
อย่าใช้คำว่า"ไม่" และ"เสมอ"กับตัวเองและคนอื่น เพราะจะเหตุผลว่าที่เราโกรธนั้นถูกต้อง และไม่มีทางที่จะแก้ไขเช่น ไม่ทำงาน หรือลืมเสมอ มีการพิสูจน์แล้วว่าการใช้คำดังกล่าวไม่สามารถแก้ปัญหาได้ และยังก่อให้เกิดความบาดหมางระหว่างเพื่อนร่วมงานด้วย ตัวอย่างเช่นการนัดประชุมมักจะมีคนที่สายประจำ อย่ากล่าวว่า"เธอสายเป็นประจำ" "เธอเป็นคนไม่รับผิดชอบ"ให้คิดว่าเป้าประสงค์คือการประชุมซึ่งก็ได้มีการประชุมตามเป้าประสงค์ วิธีแก้ปัญหาให้แจ้งแก่คนที่สายถึงปัญหาที่เกิดขึ้น และปรึกษาว่าจะแก้ปัญหาให้สำเร็จได้อย่างไร อาจจะนัดให้สายอีกครึ่งชั่วโมง เพื่อที่จะมาได้ทันและไม่มีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์ คนขี้โมโหมักจะเรียกร้องสิ่งต่างๆ เช่น ความยุติธรรม ความชื่นชม ข้อตกลง ความเต็มใจที่จะทำสิ่งต่างๆ ตามทางของตน ทุกคนต้องการสิ่งเหล่านี้ และเราทุกคนต่างก็เจ็บปวดและผิดหวังเมื่อเราไม่ได้สิ่งนั้น แต่คนที่โกรธเกรี้ยวเรียกร้องมัน และเมื่อไม่ได้สิ่งที่ต้องการ ความผิดหวังของพวกเขาก็จะกลายเป็นความโกรธ
คนขี้โมโหต้องตระหนักถึงธรรมชาติที่เรียกร้องและเปลี่ยนความคาดหวังให้เป็นความปรารถนา กล่าวอีกนัยหนึ่ง การพูดว่า "ฉันต้องการ" บางอย่างมีประโยชน์มากกว่าการพูดว่า "ฉันต้องการ" หรือ "ฉันต้องได้" บางอย่าง เมื่อคุณไม่ได้สิ่งที่ต้องการ คุณจะประสบกับปฏิกิริยาปกติ—ความหงุดหงิด ผิดหวัง เจ็บปวด—แต่ไม่ใช่ความโกรธ คนขี้โมโหบางคนใช้ความโกรธนี้เพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกเจ็บปวด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าความเจ็บปวดนั้นจะหายไป
ข้อสรุป
ความโกรธเป็นอารมณ์ปกติของมนุษย์ แต่สิ่งสำคัญคือต้องเรียนรู้วิธีจัดการกับมันอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายต่อตัวคุณเองหรือผู้อื่น
เป้าประสงค์ของการจัดการกับความโกรธคือลดอารมณ์โกรธ และการตอบสนองต่อความโกรธทั้งทางร่างกายและจิตใจ ท่านไม่สามารถเปลี่ยนแปลงคนหรือสิ่งที่ทำให้ท่านโกรธแต่ท่านสามารถควบคุมความโกรธได้ซึ่งมีวิธีการดังนี้
เมื่อไรจึงจะต้องพบจิตแพทย์
ความโกรธเป็นอารมณ์ของคนปกติ หากอารมณ์ของคุณไม่สามารถควบคุมได้ และส่งผลเสียต่อความสัมพันธ์กับผู้อื่นหรือคุณภาพชีวิต และคุณต้องการการเรียนรู้เพื่อที่จะควบคุมการแสดงออก และการจัดการเกี่ยวกับการโกรธ คุณสามารถพบจิตแพทย์หรือนักจิตเพื่อปรับตัวเอง
เราทุกคนรู้ว่าความโกรธคืออะไรและเราทุกคนต่างก็รู้สึกถึงมัน ไม่ว่าจะเป็นความรำคาญชั่วขณะหรือความโกรธเต็มเปี่ยม ความโกรธเป็นอารมณ์ปกติของมนุษย์ แต่เมื่อมันอยู่เหนือการควบคุมและกลายเป็นการทำลายล้าง มันอาจนำไปสู่ปัญหา—ปัญหาในที่ทำงาน ในความสัมพันธ์ส่วนตัวของคุณ และในคุณภาพชีวิตโดยรวมของคุณ
ความโกรธสามารถทำให้คุณรู้สึกราวกับว่าคุณตกอยู่ในความเมตตาของอารมณ์ที่ทรงพลังและคาดเดาไม่ได้
ทำไมบางคนถึงโกรธมากกว่าคนอื่น ๆ ?
นักจิตวิทยาที่เชี่ยวชาญด้านการจัดการความโกรธกล่าวว่า คนบางคน "หัวร้อน" มากกว่าคนอื่นๆ พวกเขาโกรธง่าย แสดงออกและรุนแรงกว่าคนทั่วไป นอกจากนี้ยังมีผู้ที่ไม่แสดงความโกรธด้วยวิธีการก้าวร้าว แต่มักจะหงุดหงิดและไม่พอใจอยู่เสมอ คนโกรธง่ายมักไม่ด่าและโยนของ บางครั้งพวกเขาปลีกตัวออกจากสังคม บูดบึ้ง หรือเจ็บป่วยทางร่างกาย
คนที่โกรธง่ายมักจะมีลักษณะที่นักจิตวิทยาบางคนเรียกว่ามีความอดทนต่อความคับข้องใจต่ำ หมายความว่าพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาไม่ควรต้องอยู่ภายใต้ความคับข้องใจ ความไม่สะดวก หรือความรำคาญ พวกเขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้ และพวกเขาจะโกรธมากเป็นพิเศษหากสถานการณ์ดูไม่ยุติธรรม เช่น ถูกแก้ไขเพราะความผิดพลาดเล็กน้อย
ทำไมบางคนจึงโกรธง่าย
มีงานวิจัยที่สนับสนุนว่าความโกรธมีความสัมพันธ์กับลักษณะนิสัยใจคอ สิ่งที่ทำจนเป็นนิสัย รวมไปถึงทัศนคติ รวมไปถึงปัจจัยเหล่านี้ก็เป็นปัจจัยที่ส่งเสริมให้คนเรากลายเป็นคนที่แสดงความโกรธออกมารุนแรงมากกว่าคนอื่น ได้แก่
- การมีความเชื่อว่าตนเองเก่งกว่าคนอื่น เหนือกว่าคนอื่น จะทำอะไรก็ได้
- โทษคนอื่นมากกว่าการควบคุมตนเอง เช่น คิดว่าทำไมคนอื่นไม่ทำแบบนั้นแบบนี้
- เป็นคนที่มักจะพยายามจะควบคุมสิ่งแวดล้อมให้เป็นไปตามใจของตัวเอง
- อัตตาสูง มองว่าคนที่คิดต่างเป็นภัยคุกคาม
- มีความอดทนต่อความไม่สะดวกสบายและความคลุมเครือต่างๆ
- ติดนิสัยชอบตำหนิกล่าวโทษปัจจัยภายนอกตนเอง
- มักจะมองโลกในแง่ลบ
- มีประวัติการถูกเลี้ยงดูจากครอบครัวที่มีปัญหา ทะเลาะเบาะแว้ง มีความยุ่งเหยิง หรือมักสื่อสารกันด้วยอารมณ์มากกว่าเหตุผล
บางคนขี้หงุดหงิด ใจน้อย และโกรธง่ายีตั้งแต่อายุยังน้อย ซึ่งอาจเป็นสังคมวัฒนธรรม ความโกรธมักถูกมองในแง่ลบ เราถูกสอนว่าการแสดงความวิตกกังวลความหดหู่ใจ หรืออารมณ์อื่นๆ เป็นเรื่องถูกต้อง แต่ไม่ควรแสดงความโกรธ เป็นผลให้เราไม่เรียนรู้วิธีจัดการกับมันหรือสร้างช่องทางอย่างสร้างสรรค์
การวิจัยยังพบว่าภูมิหลังของครอบครัวมีบทบาท โดยปกติแล้ว คนที่โกรธง่ายมักมาจากครอบครัวที่วุ่นวาย วุ่นวาย และไม่มีทักษะในการสื่อสารทางอารมณ์
ทั้งนี้ทั้งนั้น ความโกรธที่แสดงออกมาก็ไม่ได้มีลักษณะเกรี้ยวกราดรุนแรงเสมอไป ในบางครั้งความโกรธก็สามารถแสดงออกมาในแบบที่นุ่มนวลแต่เชือดเฉือนได้เช่นกัน
ดีไหมที่จะไม่ควบคุมอาการโกรธ
การวิจัยพบว่าการไม่ควบคุมการโกรธ และปล่อยให้มันเกิด แท้จริงแล้วเป็นการเพิ่มความโกรธและความก้าวร้าว และไม่ได้ช่วยอะไรคุณ แก้ไขสถานการณ์
วิธีที่ดีที่สุดคือการหาว่าอะไรเป็นตัวกระตุ้นความโกรธของคุณ จากนั้นพัฒนากลยุทธ์เพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งกระตุ้นเหล่านั้นทำให้คุณรู้สึกแย่
คุณต้องการคำปรึกษาหรือไม่
หากคุณรู้สึกว่าความโกรธของคุณควบคุมไม่ได้จริงๆ ถ้ามันมีผลกระทบต่อความสัมพันธ์และส่วนสำคัญในชีวิตของคุณ คุณอาจพิจารณาขอคำปรึกษาเพื่อเรียนรู้วิธีจัดการกับมันให้ดีขึ้น นักจิตวิทยาหรือผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตที่มีใบอนุญาตสามารถทำงานร่วมกับคุณในการพัฒนาเทคนิคต่างๆ เพื่อเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรมของคุณ
เมื่อคุณพูดคุยกับผู้ที่มีแนวโน้มจะเป็นนักบำบัด ให้บอกพวกเขาว่าคุณมีปัญหาเกี่ยวกับความโกรธที่คุณต้องการแก้ไข และถามเกี่ยวกับแนวทางการจัดการความโกรธของพวกเขา ตรวจสอบให้แน่ใจว่านี่ไม่ได้เป็นเพียงแนวทางปฏิบัติที่ออกแบบมาเพื่อ "ให้คุณสัมผัสกับความรู้สึกและแสดงความรู้สึกออกมา" ซึ่งอาจเป็นปัญหาของคุณอย่างแท้จริง นักจิตวิทยากล่าวว่าด้วยการให้คำปรึกษา คนที่โกรธจัดสามารถขยับเข้าใกล้ความโกรธระดับกลางได้ในเวลาประมาณ 8 ถึง 10 สัปดาห์ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์และเทคนิคที่ใช้
ทบทวนวันที่
โดย นายแพทย์ ประพันธ์ ปลื้มภาณุภัทร อายุรแพทย์,แพทย์เวชศาสตร์ครอบครัว
